Een muur van geld
Hoewel er geen sprake meer is van een steile opgaande trend bewegen de aandelenmarkten zich nog steeds opwaarts. De waarschuwingen dat aandelen historisch duur zijn en een stevige crash niet uitgesloten moet worden hebben beleggers tot op heden niet kunnen verhinderen steeds meer geld naar de beurs te brengen. De markten krijgen nauwelijks een serieuze kans om weg te zakken. Iedere dip wordt aangegrepen om met nieuw geld in te stappen. Volgens JP Morgan wordt deze “muur van geld” vooral door particuliere beleggers veroorzaakt, zo’n 70 procent. Onderzoeksbureau CFRA berekende dat in de Verenigde Staten in 2020 voor een bedrag van 249 miljard dollar en dit jaar tot op heden zelfs 305 miljard dollar aan nieuw geld naar Exchange Traded Funds vloeide. Vooral afkomstig van particuliere beleggers.
Van euforie naar desillusie
Kan deze bullmarket overleven zodra de markten een keer wel serieus getest gaan worden? Na de enorme rally sinds de bodem van de pandemie staan de markten op recordhoogte. Nu de economie zich begint te herstellen wordt er met argusogen naar de centrale banken gekeken. Hoelang blijven zij de markten gunstig gezind met hun zeer ruime monetaire beleid? Blijven zij afzijdig als de inflatie niet zo tijdelijk blijkt als alom verwacht? Gaat deze generatie beleggers dezelfde weg als vorige generaties in bijvoorbeeld de jaren 20 van de vorige eeuw en in 2000? Een weg die leidde van waanzinnige euforie naar een totale desillusie.
Op iedere crash volgde een herstel
Een blik op een grafiek van ’s werelds oudste index – De Dow Jones – leert ons dat beurzen op de lange termijn altijd de neiging hebben te stijgen. Hoe hard de koersen van tijd tot tijd ook onderuit gingen, het kwam altijd weer goed. Toegegeven, de ene keer dienden beleggers wat meer geduld te hebben dan de andere, maar uiteindelijk richtten de koersen zich weer op. Na verloop van tijd werd het verlies als gevolg van een crash weer goedgemaakt om vervolgens naar nieuwe hoogten te stijgen. 1929, 1987, 2000, 2008 en 2020, hoe hard de beurs ook daalde, er volgde altijd een herstel. En vervolgens stegen de koersen door.
Een ander speelveld
De ongekende interventie van de centrale banken én de overheid zouden deze keer echter wel eens voor een veranderd speelveld kunnen hebben gezorgd. Nu beleggers hebben gezien dat de staat en de centrale banken voor geen enkel middel meer terugschrikken om een crisis te bestrijden lijkt er geen weg meer terug. Geen enkele maatregel is immers eenmalig. Bij een volgende recessie zullen burgers opnieuw rekenen op riante uitkeringen van de staat om het consumptiepatroon overeind te kunnen houden. Beurzen zijn al sinds de jaren 80 – de Greenspan-put – gewend aan steun van de centrale banken wanneer nodig.
Kortere recessies
Nu deze wetenschap tot beleggers begint door te dringen zal dat gevolgen gaan hebben voor de beurs en de economie. Recessies zullen niet verdwijnen, maar waarschijnlijk wel korter duren. Waarom als belegger nog wachten met instappen tot de koersen volledig gecrashed zijn? Overheid en centrale banken komen immers toch wel opdagen als redders-in-nood. Beleggers kunnen eerder weer instappen. Mochten ze een lange termijnvisie hebben, dan hoeven ze eigenlijk helemaal niet meer uit te stappen. Waarom zou je? Als het even misgaat komt de cavalerie (met fiscale en monetaire steun) wel weer opdagen.
Meer volatiliteit
Recessies zullen korter duren, maar zich wellicht ook vaker gaan voordoen. De economie zal bewegelijker worden. Overheidsingrijpen zorgt juist voor minder stabiliteit. Het wordt er voor centrale bankiers ook niet eenvoudiger op. Macrocijfers springen wilder op en neer dan vroeger en daar je beleid op baseren wordt er niet eenvoudiger op. De kans op mistimen wordt groter. Af en toe zullen beleggers verrast worden door een korte hevige beweging op de beurs. Als er weer eens een hedgefund of andere professionele belegger volledig verrast is door een plotse beweging en gedwongen wordt zijn posities terug te draaien. Ook bedrijfsresultaten zullen volatieler worden.
Helderheid is macht
Een toenemende mate van overheidsinterventie zorgt dus enerzijds voor minder vrees bij beleggers voor een fatale crash. Het grotere gevoel van veiligheid zal anderzijds echter bijdragen aan risicovoller gedrag. Met meer beweeglijkheid tot gevolg. Worden markten hierdoor nog complexer? Misschien. Maar zoals de Israëlische historicus en futuroloog Yuval Noah Harari treffend stelde: “In een wereld waarin we overspoeld worden door irrelevante informatie is helderheid macht”. Maakt u zich niet druk, die crash komt wel, eens. Net zo zeker als het herstel dat erop volgt.